ab-ripio, ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), fortraffen,
I)fortraffen, fortreißen = von hinnen führen, fortführen,
a)eig.: tres naves (v. Sturm), Verg.: beluam, verschlingen (v. Meere), Curt.: coniugem, in weite Ferne führen, Ov.: alqm procul a terra (im Bilde), Cic.: tempestate abripi, Quint. u. (im Bilde) Cic.: abripi vi fluminis, Caes.: abripi vi tempestatis ex Indicis aequoribus, Mela: abripi tempestatibus in Germaniam, Plin.: abripi tempestate ab Africa ad insulam Aegimurum, verschlagen werden, Liv.: abreptus pulchro caedum amore, Sil.: m. Dat., pecora litori abrepta, Plin. ep. 8, 20, 8: v. abstr. Subjj., cum dispersos pavor fugientium abriperet (mit sich fortriß), Tac. – dah. se abr., sich aus dem Staube machen, das Weite suchen, repente sese subito, Plaut.: se foras, Plaut.: sublatis signis se abr., Liv.: domum se abr., Suet. –
b)übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen, Cic. Verr. 5, 30: Romulum si natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, Cic. de rep. 1, 25: quos leves ob causas damnationis incursus abripuit, die V. rasch ereilte, Val. Max. 8, 1. damn. 5. –
II)gewaltsam fortraffen,
A)abbeißend usw. = abreißen, nasum mordicus, abbeißen, Plaut. Men. 195: articulos morsu, Phaedr. 6, 28, 5: nodum (v. einem Hunde), Pers. 5, 159. –
B)wegnehmend od. wegführend fortreißen,
1)wegnehmend = wegreißen, entreißen, wegnehmen, abnehmen, rauben, corpus, Verg.: quaedam signa (Feldzeichen), Tac.: equos armaquae, Tac.: non dona (Weihgeschenke) tantum, sed simulacra numinum, Tac.: quae regi portarentur, abripiebat, Nep.: quod ille unciatim vix de demenso suo compersit miser, id illa universum abripiet, Ter.: übtr., quā sacer abripitur caeco descensus hiatu, unterbrochen wird, Prop. 4, 8, 5: abrepto amore, der L. beraubt, Prop.1, 13, 2. –
2)wegführend = fortreißen, fortschleppen,
a)übh.: alqm intro, Ter.: alqm intro inter manus, Plaut.: alqm inde, Cic.: Cappadocem de grege venalium, Cic.: m. Dat., Antonium simulacro Divi Iuli, Suet. Aug. 17, 5. –
b)zur Haft, zur Strafe usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula, Cic: alqm hinc in cruciatum, Ter.: alqm ad quaestionem, Cic.: indemnatum et intestatum abripi, Plaut. Vgl. Garatoni zu Cic. Mil. 22, 69. p. 245 ed. Orell. –
c)entführend, raubend fortschleppen, wegführen, entführen, rauben, eam (novam nuptam), Plaut.: familias, Cic.: omnes eius gentis cives, Nep.: coniugem (die Geliebte), Prop.: coniuges ad libita Caesarum, Tac.: Cererem, Cic.: parvolam hinc, Ter.: ex eo loco virginem, Cic.: parvolam (puellam) e Sunio, ex Attica hinc, Ter.: filios e complexu parentum, Cic.: virginem a complexu patris, Liv.: liberos eorum obsidum nomine in servitutem, Auct. b. Afr.ab-rĭpĭo, pui, eptum, 3, v. a. [rapio], to take away by violence, to drag away, to tear off or away (stronger than its synn. abduco, abigo, abstraho).
I. Lit.
A. In gen.: abripite hunc intro actutum inter manus, hurry him away, Plaut. Most. 2, 1, 38: puella ex Atticā hinc abrepta, stolen, Ter. Eun. 1, 2, 30; cf.: abreptam ex eo loco virginem secum asportāsse, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107: de convivio in vincla atque in tenebras, id. ib. 2, 4, 10, § 24: ab complexu alicujus, Liv. 3, 57, 3: milites vi fluminis abrepti, Caes. B. C. 1, 64; cf. Mel. 3, 5, 8; Plin. 2, 67, 67, § 170; Verg. A. 1, 108: aliquem ad quaestionem, Cic. Clu. 33, 89; cf.: aliquem ad humanum exitum, id. Rep. 1, 16 fin.; with acc. only: Cererem, Cic. Verr. 2, 4, 50, § 111: cives, Nep. Milt. 4, 2: aliquid, id. Dat. 4, 2: abripere se, to run, scamper away: ita abripuit repente sese subito, Plaut. Mil. 2, 2, 21; so id. Curc. 5, 1, 8.
B. Transf., of property, to dissipate, squander: quod ille compersit miser, id illa univorsum abripiet, Ter. Phorm. 1, 1, 11.
II. Trop., to carry off, remove, detach: repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum … abstraxit, Cic. de Or. 3, 36, 145: voluntate omnes tecum fuerunt; tempestate abreptus est unus, id. Lig. 12, 34 (the figure taken from those driven away in a storm at sea); so, abreptus amore caedum, Sil. 5, 229; cf. id. 6, 332: (filium) etiam si natura a parentis similitudine abriperet, i.e. made unlike him, Cic. Verr. 2, 5, 12.
[Georges 1913] [LewisShort]

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert