abitus, ūs, m. (abeo),
I)der Fort-, Weggang, der Abzug, die Abreise (Ggstz. adventus), eius, Ter.: post abitum huius, Cic.: abitus hirundinum, Plin.: abitus retro, Rückzug, Sil. – insbes., der Rückzug, abitus (Genet.) causae, Sil.: abitus optatus, Sil. –
II)meton., der Ausgang (als Ort), Verg.: Plur., Tac.ăbĭtus, ūs, m. [abeo], a going away, departure.
I.Lit., in abstr. (class.): cum videam miserum hunc tam excruciarier ejus abitu, Ter. Heaut. 3, 1, 5; 4, 4, 24; Lucr. 1, 457 and 677; * Cic. Verr. 2, 3, 54, § 125; Plin. 18, 31, 74, § 311 al.
II.Transf., in concr., the place through which one goes, the outlet, place of egress (as aditus, of entrance): omnemque abitum custode coronant, they surround the outlet with guards, Verg. A. 9, 380; so in plur.: circumjecta vehicula sepserant abitus, barricaded the passages out, Tac. A. 14, 37.
[Georges 1913] [LewisShort]

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert