encyclopaedia
abnutivus
abnūtīvus, a, um (abnuo), ablehnend, verneinend, Spät.
[Georges 1913]
abnūtīvus, a, um [abnuo], = negativus; hence subst.:
abnūtīvum, i, n., a denying, refusal, Dig. 45, 1, 83; cf. Abnutivum: ἀπωμοτικόν, Gloss.
[LewisShort]